Ulen dün devlete yenildim, size mi yenilmeyecegim
Biri bana sakin demese
Ortalık öyle karışacak, öyle karışacak ki
Fakültenin önünde simit satanından, 
Deri koltukta oturanına 
Fiziksel acılar kusturacağım.

Kafayı yemiş bir çağın göbeğindeyiz bugün 

 

 Bazı zamanlar var.

Zincirleri unutmuş gibiyim.
Kurtulmuş gibiyim.
Kimliğimle geziyorum.
Vatandaşım.

Gidelim buradan 

 İnsanları iyi değil artık buranın 

 Canımızı yakamayacakları bir yere gidelim 

 Anlattıkları şeye inanmamızı bekliyorlar hep 

 İnancımızı kıramıyacakları bir yere gidelim

 

 Ya sen gel bana yada ben geleyim sana 

 Yağmuru bile temizlemiyor artık sokaklarını 

 El ele ıslanacağımız bir yerlere gidelim 

 Gidelim buralardan 

 Kurduğumuz şeye hayat diyebileceğimiz bir yerlere gidelim 

 

Ben Kendime güvenmem çünkü kendimi tanırım 

Ama kalkıp başkasına guvenebiliyorum

onu yeterince tanımıyorum çünkü 

Kim olursa olsun durum aynı benim için 

Senelerinizi gecirdiniz diyelim.

 Bir insanı ne kadar taniyabilirsiniz 

Bence bir insanı ömür boyu tanıyamassınız 

Neden mi . 

Uygun koşullar ve şartlar çünkü 

Basit örnek verecek olursak 

Bir insanı evine davet ettin  

Bir daha ki geldiğinde  ne yapacağını 

Ne diyeceğini nasıl davranacağını  bilirsin . 

Peki ya evine davet etmeyle anlayamiyacagın  şeyler de ne kadar bilgiye sahip olabiliyorsun 

 

Baskı altında o kişi ne söyler  biliyormusun ? 

Korktuğu olaya nasıl tepki verir  biliyormusun ? 

Ne derece etkilendiğinde neleri göze alabilir bilmiyorsun ? 

İnsanları aslında tanımak kolay değil 

Hele hele tanıdığın gibi kalmadıkları şu zamanda çok zor 

Çok güzel avun ma yöntemi buldum 

Denendi çalışıyor.!

Baktım Yazdıklarımı silmem bir kaç dakika mı alıyor .

Kırk yada kırk beş saatte yazdığım şeyleri hemde 

Yazmak keyif verici aslında .

Ama silmek paha biçilemez miş

Hayatımızdan sile miyoruz diye yazılarımız dan da mı silemiyeceğiz .

Hem kötü adamlar okuduğu romanın sayfalarını yırtar mış . 

Ben daha o kadar kötü olamadım belki ama . 

Kendi Yazılarımı silebiliyorum 

Birini sevdiğime kendim inandıktan sonra gösterdiğim yakınlık değişiyor . 

Onunda beni sevdiğini yada duygular içerisine girmiş gibi kapılıyorum . 

Her yükselişin birde inişi olduğu gibi . 

doğal konuşmalarına devam ettiginin farkında olmuyorum  ama yeri geldiğinde ne kadar uzak ve soğuk olduğumuzu fark ettiğimde  

Zor oluyor  biraz 

Birazda kırıcı  , öyle 

Saniyesinde kendi kendime abarttığımın farkına varıyorum .

Kendi düşüncelerin yüzünden karşı tarafa suç bulmak sa  saçmalık .

Kısa süre içinde 

 Hal ve hareketlerimi değiştirmem gerektiğine karar verip ,

düşünüp yazmaya özen gösteriyorum . 

Hoş görüsüz . 

Konuşmayı , dinlemeyi bilmeyen insanların nasıl yaşayabildiğini  merak ediyorum . 

Yanlarında ben rahat edemiyorum . 

Maruz kaldığım vakit bana fazla geliyor.  

Ya buna vakitsiz yakalananlar 

Bazı insanların kapısının önünden geçmiyor bu yazdıklarım . 

Ama bazı insanların sa nefes kadar yanında duruyor . 

Yaşamak güzel aslında 

Yaşayabilmekse en büyük mesele 

Ağrıyor diyor başım , ağrıyor 

Anlıyorum ki , düşünmekten 

Olan biteni anlayamadığı yaşlarda ki mutluluğunu düşünüyor. Bu insan . 

Mutlu muydu degilmiydi bildiğinden değil de . 

Mutlu olması gerekliydi.  

Öyle gerekirdi 

Kabullenmek zamanının uzun bir kısmını almış . 

Düzelecek umudunu günden güne kırsalarda . 

Avuç içi  kadar kalan beklentisi  üstünde 

Yüzü ağlamış insan yüzü , bu insan. 

Hayat mücadelesini yaşadıkları zannediyor .