Hiç bunu bu kadar kabullen memiştim .
düşünmesi kolay kabul etmesi zordu
gitmek istedim .
siktir olup gitmek
ama düşündüğüm şeyler vardı.
avun duğum şeyler
hayatım bir yapboz emsali
bir kaç parça yerinde , diğerleri ya ters yada boş .
bunu tamamlaya bilmek
ucu olmayan kalemle yazı yazmak gibi benim için
bunu fark etmeye görsünler.
zamanla bir olup sağlam parçaları mı eksilttiler hep .
bende öyle sağlam sarılırdım ki düşenlere,
düştüklerine utanırlardı .
tamamlayamayacağımı bilirdim , ama vazgeçmez dim .
bilirdim ki bu yapboz hayatımdan çıktığı zaman , bende kalamaz çıkardım bu hayattan .
ne mantık, ne düşünce
hepsi iflasın eşiğinde.
kendime çok kızıyorum
el ele verip bozmaya çalışanlara neden direndim , neden yeniden yapmaya çalıştım
insan yerine koymuyorum düşman oldum kendimle .
ilk fırsatta diyorum , ilk fırsatta
belki rahat ederim .
belki istediğim bir yere giderim .